Διαγωνισμός Γ Τάξης

ΜΑΘΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ (Γ΄ΤΑΞΗΣ)

Το σχολείο μας στις 08/02/2013 παρακολούθησε στο  CINE "ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ" την ταινία:"Η ζωή του Πι". Με πρωτοβουλία της φιλολόγου του σχολείου μας κας Γράφα Μάνιας, οι μαθητές των τμημάτων της  Γ΄τάξης,  θα απαντήσουν μετά από ανταλλαγή απόψεων ανά τμήμα,  σε ερωτήσεις που θα τους έχουν δοθεί, ώστε να συναγωνιστούν μεταξύ τους για το ποιο τμήμα θα δώσει τις καλύτερες απαντήσεις.

Το περιεχόμενο των ερωτήσεων είναι:

1. Η πλοκή της ταινίας βασίζεται στο αντιθετικό μοτίβο"φαίνεσθαι" και "είναι". Να τεκμηριώσετε  την παραπάνω θέση.
2. Τι σύμβολο θα μπορούσε να αποτελεί η τίγρη στην ταινία;
3. Πότε μια ανέπλιστη όαση, όπως το νησί με τις σουρικάτες, μπορεί να αποβεί "ανθρωποφάγο";
4. Τελικά, ο συνομιλητής του Πι πίστεψε στο Θεό;

Λίγα λόγια για την ταινία.

     Η Ζωή του Πι είναι αμερικανική δραματική αλληγορική περιπέτεια παραγωγής 2012, σε σκηνοθεσία Ανγκ Λι και σε σενάριο του Ντέιβιντ Μαγκί. Η ταινία είναι βασισμένηστο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γιαν Μαρτέλ και διηγείται την ιστορία του Πι, ενός δεκαεξάχρονου αγοριού, ο οποίος είναι ο μόνος που επιζεί από το ναυάγιο ενός πλοίου. Ο ίδιος βρίσκεται σε μια σωσίβια λέμβο μαζί με έναν ουρακοτάγκο, μία ύαινα, μια  τραυματισμένη ζέβρα και μια τίγρη της Βεγγάλης. Πρωταγωνιστούν οι Σουράτζ Σάρμα, Ταμπού, Αντίλ Χουσέιν, Ίρφαν Καν, Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Ρέιφ Σπολ.

Οι εργασίες των μαθητών ανά τμήμα είναι οι ακόλουθες:

Εργασία τμήματος Γ₁

Ερώτηση 1η

     Η πλοκή τηςταινίας βασίζεται στο αντιθετικό μοτίβο "φαίνεσθαι" - "είναι", κάτι που διακρίνεται μέσω βασικών εννοιών και προσώπων της ταινίας. Ένα στοιχείο της ταινίας μέσα απ' το οποίο προβάλλεται αυτή η κεντρική αντίθεση είναι η θρησκεία. Εμβαθύνοντας στις διάφορες προβαλλόμενες θρησκείες αντιλαμβανόμαστε πως όσον αφορά το όνομα, την ερμηνεία του θείου και τον τρόπο λατρείας του τείνουν να είναι διαφορετικές. Ουσιαστικά, όμως, όλες περιγράφουν την ίδια ανώτερη δύναμη.

     Επιπροσθέτως, το αντιθετικό σχήμα αποτυπώνεται στο πρόσωπο της τίγρης. Τα αθώα μάτια με ακίνδυνες και φιλικές διαθέσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο καθρέπτης των ανθρώπινων συναισθημάτων κι ένας τρόπος επιβίωσης.

     Τέλος, βλέποντας κανείς το νησί με τις σουρικάτες την ημέρα, του δημιουργείται η εντύπωση πως είναι ένας ονειρικός τόπος για να ζήσει. Στην πραγματικότητα, όμως, τη νύχτα, δηλητηριάζεται η ιδανική του εικόνα για ζωή.

Ερώτηση 2η

     Η τίγρης είναι ένας συμβολικός χαρακτήρας στην πλοκή της ταινίας. Θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως μεταμόρφωση του θεού. Τη στιγμή που ο Πι πιστεύει πως είναι  εγκαταλελειμμένος από τον απροσέγγιστο για τους ανθρώπους θεό, εκείνος με μορφή τίγρη τον προστατεύει και του προσφέρει ψυχική δύναμη. Ο Πι στην ιστορία του επιλέγει την τίγρη ως σύμβολο του θεού καθώς είναι ένα άγριο, απόμακρο και δυσνόητο ζώο για τους ανθρώπους. Τρομοκρατώντας τον ο θεός, μέσω του ζώου, κρατάει τον Πι σε εγρήγορση και του δίνει κίνητρο να παλέψει για την επιβίωσή του.

Ερώτηση 3η

     Ο ανθρώπινος νους έχει την τάση να εξιδανικεύει ανέλπιστες καταστάσεις όπως η ζωή στο νησί με τις σουρικάτες. Λόγω του ενθουσιασμού του δεν υποψιάζεται τα πρακτικά μειονεκτήματα που μπορεί να κρύβονται πίσω από μία τέτοια όαση και γοητευμένος από την εκθαμβωτική ομορφιά της μένει μόνος του σε αυτή. Σταδιακά, λοιπόν, ο ίδιος αλλοτριώνεται κι η μοναξιά του τον οδηγεί στον ψυχικό του θάνατο.

Ερώτηση 4η

     Ο συνομιλητής του Πι πίστεψε στο θεό στο τέλος της αφήγησής του. Άλλωστε το ομολογεί κι ο ίδιος όταν επιβεβαιώνει τα λόγια του θείου του Πι, δηλαδή ότι αυτή η ιστορία θα τον έκανε να πιστέψει.

     Άλλο στοιχείο που μας φανερώνει κάτι τέτοιο είναι η επιλογή του να κρατήσει την πρώτη εκδοχή της ιστορίας στην οποία η πίστη στο θεό είναι αυτή που έσωσε τον Πι.

Εργασία τμήματος Γ₂

Ερώτηση 1η

     Στην ταινία κυριαρχούν οι διάφορες αντιθέσεις. Η πλοκή της στηρίζεται σε μια κύρια σαφώς αντίθεση. Οι δυο ιστορίες που αφηγείται ο Πι στους Κινέζους δημοσιογράφους έχουν τεράστια νοηματική απόσταση. Αν και η μια φέρεται να είναι αληθοφανής και προσαρμοσμένη στα ανθρώπινα δεδομένα, δεν είναι εκείνη που ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Η πλαστή αυτή ιστορία φαίνεται πραγματική για κάθε άνθρωπο που κρίνει με άξονα τη λογική. Αυτού του είδους η κρίση όμως αποδεικνύεται τελικά πως δεν ικανοποιεί πάντα και σε κάθε περίπτωση τις προσδοκίες του ατόμου που την εφαρμόζει. Γι' αυτό κάθε ώριμος άνθρωπος πρέπει να έχει μετριοπάθεια στην κρίση του και να αφήνει πάντα ένα περιθώριο σφάλματος. Συνδυάζοντας τις δυο ιστορίες, αντιλαμβανόμαστε πως υπάρχουν αντιστοιχίες ρόλων. Η μητέρα του Πι για την οποία γίνεται αναφορά στην πλαστική ιστορία που επινόησε ο ήρωας, παραπέμπει στον ουρακοτάγκο, ενώ ο μάγειρας θυμίζει την ύαινα. Κάνοντας μια επισκόπηση στην κρυστάλλινη αλήθεια που διηγήθηκε ο Πι διαπιστώνουμε πως το ρόλο του ναύτη έρχεται να αντικαταστήσει η ζέβρα καθώς επίσης συνειδητοποιούμε την ταύτιση του προσώπου του ήρωα της ψεύτικης ιστορίας με αυτό της τίγρης. Ο ήρωας λοιπόν, αφηγούμενος τον μύθο υποτιμά τον εαυτό του με στόχο να κατορθώσει να απαλλαγεί από τους δημοσιογράφους δίδοντας τους αυτό που αναζητούσαν. Μια εμπορευματοποιημένη δηλαδή ιστορία η οποία ελκύει του αναγνώστες χωρίς όμως να αποκαλύπτει την αλήθεια. Μια ακόμα υπέρτατη αντίθεση κρύβεται στον χαρακτήρα δυο διαφορετικών πτυχών της τίγρης. Η πρώτη όψη είναι αυτή ενός ανθρωποφάγου ζώου που μόνο φόβο και απέχθεια μπορεί να προκαλέσει. Παρόλα αυτά, εάν συλλογισθούμε ποια ήταν τελικά η έκβαση της ταινίας θα συμπεράνουμε πως η παρουσία της τίγρης είχε αποκλειστικά και μόνο αγαθό σκοπό. Μάλιστα, ο ίδιος ο ήρωας αναφέρει  πως το ζώο ήταν αυτό που τον κρατούσε σε εγρήγορση κατά τη διάρκεια της περιπέτειας του υπογραμμίζοντας πως δεν θα είχε επιβιώσει μόνος στη θάλασσα. Κι εδώ υποδηλώνεται η αντίθεση «φαίνεσθαι» και «είναι» υποστηρίζοντας την άποψη πως πάνω σε αυτό το μοτίβο δομείται ολόκληρη η ταινία και θεμελιώνεται το νόημά της.

Ερώτηση 2η

Ο Ρίτσαρντ Πάρκερ ήταν η συντροφιά του νεαρού Πισίν καθ'όλη τη διάρκεια της περιπλάνησής του στη θάλασσα. Είναι δύσκολο για το ανθρώπινο μυαλό να συλλάβει ως αλήθεια τη συνύρπαξη ενός νεαρού και μιας τίγρης της Βεγγάλης σε μια βάρκα. Ωστόσο, τα γεγονότα της ταινίας το καθιστούν πιθανό. Η ειρωνεία, βέβαια, είναι πως αν και η συμπεριφορά του Ρίτσαρντ Πάρκερ είναι τρομακτική και κτηνώδης, η παρουσία του και μόνο, βοηθά το Πι να μείνει ζωντανός. Μόνος στη σωσίβια λέμβο, ο Πι έχει να αντιμετωπίσει, εκτός από την τίγρη, την έλλειψη τροφής και νερού, την επικίνδυνη θαλάσσια ζωή, τα θαλάσσια ρεύματα και την έκθεσή του στα ακραία καιρικά φαινόμενα. Συγκλονισμένος απ'τις περιστάσεις και με τον τρόμο του θανάτου, ο Πι γίνεται αλλόφρων και αδυνατεί να αναλάβει δράση. Ωστόσο, σύντομα συνειδητοποιεί ότι πιο άμεση απειλή είναι ο Ρίτσαρντ Πάρκερ. Τα άλλα προβλήματά του έχουν προσωρινά ξεχαστεί. 'Ετσι, καταφέρνει μέσα από διάφορες ασκήσεις δαμασμού να επιβληθεί στον Ρίτσαρντ Πάρκερ. Το να ασχολείται και να φροντίζει την τίγρη τονως κρατούσε στη ζωή γιατί φρόντιζε και τον ίδιο του εαυτό. Γι'αυτό και όταν φτάνει στις ακτές του Μεξικού την ευχαριστεί. Επομένως, η τίγρης θα μπορούσε να είναι μια προέκταση του εαυτού του Πι. Μάλιστα, ο ίδιος λέει "Όταν κοιτάς στα μάτια του βλέπεις την αντανάκλαση των συναισθημάτων σου". Η τίγρης είναι ο "καθρέφτης" της ψυχής του. Ας αναλογιστούμε, όμως, αν ήταν τυχαίο το όνομα "Ρίτσαρντ Πάρκερ". Ένα ζώο έχει  ανθρώπινο όνομα. Ένας άνθρωπος κρύβει το ζώο μέσα του. Και όσον αφορά το θρησκευτικό κομμάτι, η παρουσία της τίγρης σαν "από μηχανής Θεός" μας θυμίζει την κουβέντα του Πι με τον πατέρα Μάρτιν. Ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, ενανθρωπίστηκε και σταυρώθηκε για τις αμαρτίες των ανθρώπων. Μετά την ανάληψή Του προστάτευε όλους τους ανθρώπους χωρίς οι ίδιοι να το γνωρίζουν. Ο Πι αναφέρει πως "η τίγρης όπως και ο Θεός με ακολούθησε για αν σιγουρευτεί πως
θα είμαι καλά". Άρα, η τίγρης συμβολίζει την έννοια του θείου. Στο πρόσωπό της ο Πι έβρισκε το θάρρος για την πίστη στο Θεό. Και η ίδια τον προστάτευε. Τον έσωσε απ'την ύαινα, απ'τη μοναξιά. Όταν η αποστολή της τελείωσε η ίδια αποστασιοποιήθηκε και τελικά εξαφανίστηκε. Άραγε, τι απέγινε η τίγρης, μήπως την κουβαλάμε όλοι μέσα μας;

Ερώτηση 3η

     Ο Πι αντικρίζοντας τη στεριά και ερχόμενος σε επαφή με αυτή, θεωρεί πως ο θεός του χάρισε τη ζωή. Ύστερα από την ψυχολογική του καταρράκωση, την αποξένωση από τον υπόλοιπο κόσμο ,τη σωματική εξουθένωση αλλά και το βαθύ αίσθημα απελπισίας που τον είχε κυριαρχήσει, βλέπει μια μικρή  λάμψη στο τούνελ  ,την οποία προσεγγίζει, ένα μικρό νησί. Δεν αντιλαμβάνεται, βέβαια ,το φως αυτό αποτελεί μια ψευδαίσθηση. Η αληθινή διάσταση της μικρής αυτής όασης φαίνεται να είναι λανθάνουσα και μάλιστα επιβλαβής για τον ήρωα. Ο ίδιος λοιπόν αδυνατεί να συνειδητοποιήσει την πραγματική "ταυτότητα"   του νησιού, αρχικά. Όταν, όμως τις ανακτά  δυνάμεις του και φορτώνεται με ψυχικές προμήθειες, τότε του δίνεται η δυνατότητα να κρίνει με οξυδέρκεια όσα είχε βιώσει ερχόμενος σε ένα συμπέρασμα και μια απόφαση για το ποια θα ήταν η επόμενη κίνησή του. Ώντας ώριμος ,μπορεί να αντιληφθεί τη σχετικότητα των φαινομένων. Έτσι, με μετριοπάθεια ,σαφέστατα στην κρίση του, ξεφεύγει από την παγίδα του νησιού. Διαπιστώνει ,πως εάν έμενε στο μέρος αυτό, δε θα κατάφερνε να επιζήσει ανακαλύπτοντας το απατηλό παιχνίδι των αισθήσεων που τον είχαν ξεγελάσει, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις, δεδομένων  των εγγενών αδυναμιών της ανθρώπινης φύσης. Σε αυτό το σημείο υποδηλώνεται η αντίθεση του "φαίνεσθαι" και του είναι. Βέβαια, προς την καλή τύχη  του Πι, μέσω διαφόρων στοχευμένων φαινομένων ? γεγονότων, το νησί είχε προϊδεάσει τον ήρωα για την ταυτότητα του, ο ίδιος όμως, αρχικά,  τα αγνοούσε. Αξίζει  να σημειωθεί πως αυτή η μικρή προεξοχή στεριάς μέσα στην  αχανή, απέραντη θάλασσα που είχε σχήμα ανθρώπου, και μάλιστα ξαπλωμένου, γεγονός το οποίο θεωρήθηκε τυχαίο. Ίσως, λόγω της πεπερασμένης δυνατότητας. Παρ' όλα αυτά, από κάθε υποψιασμένο άνθρωπο θα έπρεπε να κληθεί ως κάτι ύποπτο. Ένας, ακόμη ύπατος υπαινιγμός είναι συγκαλυμμένος στο νοσηρά αποτροπιαστικό θέαμα ενός ανθρώπινου δοντιού ως καρπού δέντρου. Μάλιστα, είναι άξιο αναφοράς πως είχε υπάρξει προοικονομία για το γεγονός αυτό σε προηγούμενη σκηνή. Κατά τη διάρκεια του χορού της Ανάντη, ο Πι παρατήρησε μια ξενιστική κίνηση για την οποία και απόρησε .Ως απάντηση, εισέπραξε την περιγραφή των συμβόλων των κινήσεων της νεαρής γυναίκας. Ο χορός "αναφέρεται" σε κάποιο κρυμμένο δάσος με λοτούς. Η κοπέλα ανοίγοντας παράλληλα τις δυο παλάμες επιδιώκει να απεικονίσει την άνθιση και το άνοιγμα των καρπών των λουλουδιών. Αυτός ο συνδυασμός των δυο προαναφερθέντων περιστατικών ίσως ήταν το κίνητρο για τον ήρωα να συλλογισθεί πως δεχόταν μια προειδοποίηση που τον ανέτρεπε να αποχωρίσει απ' το νησί. Συνοψίζοντας ,το νησί που εμφανίστηκε σαν όαση στα μάτια του ήρωα ο οποίος "έπλεε" στη δική του "έρημο", εάν δεν αποφάσιζε ο ίδιος  να το εγκαταλείψει, η παραμονή του θα απέβαινε μοιραία και το νησί ανθρωποφάγο. Ίσως, αυτή η σκηνοθετική άποψη έχει κάποιο βαθύτερο νόημα και συνδέεται άμεσα με το βίο κάθε ανθρώπου. Ο καθένας από τους θνητούς επιβάλλεται να βαδίζει στα κεφάλαια της ζωής του χωρίς να παραμένει σταθερός σε συγκεκριμένες υποενότητες της. Εάν, λοιπόν, ο Πι έμενε στο νησί τότε η ζωή του θα σταματούσε εκεί. Παρομοίως, κι ο οποιοσδήποτε σταματήσει τη ροή του βίο του σε ένα μόνο σημείο παραμελώντας τη συνέχεια της ,δηλαδή το μέλλον του ίδιου, καταναλώνει τη ζωή του ανούσια έως τα στέρνα του.  Αυτοαναλώνεται, ξοδεύει τα χρόνια που του απομένουν. Αυτή  η διαχρονική ιδέα αποτελεί μια παραίνεση του εμπνευστή της ταινίας προς τον άνθρωπο κάθε εποχής.

Ερώτηση 4η

     O νεαρός συγγραφέας με προτροπή του Μαματζί (γνωστού του Πι) βρέθηκε στο σπίτι ενός Ινδού, του οποίου η ιστορία, θα τον κάνει να πιστέψει στο Θεό. Ο Πι ως ένας συνειδητοποιημένος πλέον ενήλικας του αφηγήθηκε την ιστορία του με κάθε λεπτομέρια. Όταν ο Πι βρισκόταν στο νοσοκομείο τον επισκέφθηκαν  δύο Ιάπωνες δημοσιογράφοι θέλοντας να μάθουν γιάτι βυθίστηκε το πλοίο  στο οποίο βρισκόταν ο Πι κ' η οικογένειά του. Ο Πι τους αφηγήθηκε την ιστορία του, όμως, οι ίδιοι αδυνατούσαν να την πιστέψουν. "Οι μπανάνες δεν επιπλέουν", λέει ο ένας, θέλοντας να υποστηρίξει τη γνώμη του. Εδώ φαίνονται οι πεπερασμένες δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού να συλλάβει την αλήθεια η οποία μπορεί  να φαίνεται απίστευτη κ' επίπλαστη. Αντιθέτως αναζητά τη λογική το εύκολα αντιληπτό. Και αυτό τους έδωσε ο Πι.Τους παρουσίασε μία ιστορία που τη θέση των ζώων έχουν λάβει πρόσωπα. Η ζέβρα γίνεται ένας ναύτης που επιβιώνει μαζί του στη βάρκα, η ίαινα είναι ο αυθάδης μάγειρας, η μητέρα είναι ο ουρακοτάγκος κ' ο ίδιος η τίγρης. Ο συγγραφέας κατάλαβε τους συμβολισμούς κ' όταν ερωτήθηκε απ'τον Πι ποια ιστορία προτιμά, απάντησε "Εκείνη με την τίγρη" "Σε ευχαριστώ, έτσι είναι και ο Θεός" απάντησε μεγάλος πια ο Πι και σφραγίζει την ιστορία του με ένα γλυκό μύδιασμα. Επομένως ο συγγραφέας πίστεψε στο Θεό. Δεν υπάρχει σωστή απάντηση στην ερώτηση αυτή. Ο Πι αφήνει τον καθένα να κάνει την επιλογή του αν θα πιστέψει στο Θεό ή όχι. Αυτό έγινε κ' με τους Ιάπωνες. Στο τέλος της συνέντευξης τους γράφουν, "Αυτή ήταν η ιστορία ενός νεαρού που έπλεε επτά μήνες σε μια βάρκα με μια ενήλικη τίγρη της Βεγγάλης". Η δεύτερη ιστορία δεν περιείχε την τίγρη. Ο Πι με εφυέστατο τρόπο έκανε τους Ιάπωνες να αλλάξουν γνώμη κ΄ τον συγγραφέα να πιστέψει στον Θεό. Αυτή είναι η μαγική δύναμη της πίστης!

Εργασία τμήματος Γ₃

Ερώτηση 1η

     Η ιστορία του Πί μιλάει για τη δύναμη της επιβίωσης . Είναι απόλυτα αλληγορική, αφού το μόνο που έχει να αντιμετωπίσει ο Πί  είναι το κακό μέσα του. Η ιστορία αυτή βασίζεται στο σχήμα "φαίνεσθαι -  είναι", αφού όταν οι δημοσιογράφοι ζήτησαν από τον Πί εξακρίβωση των γεγονότων που έγιναν στο ναυάγιο. Ο ίδιος όμως αντί να πει την ιστορία του, που στην πραγματικότητα διαδραματίζεται ανάμεσα σε αυτόν και στο κακό που έχει την ψυχή του, τους διηγείται αρχικά μια ιστορία με πρωταγωνιστές τα ζώα και ύστερα ανατρέπει αυτή του την εκδοχή.  Λέγοντας μια ακόμη ιστορία στην οποία όλα είναι μια αλληγορία. Τα ζώα συμβολίζουν ανθρώπους είναι σαφώς πιο λογική από αυτή των ζώων, αλλά δε σημαίνει ότι είναι αληθινή.

Ερώτηση 2η

     Η ιστορία του Πί είναι εντελώς παραβολική, αφού στο τέλος όλα ανατρέπονται, αφήνοντας την υποψία ότι δεν υπάρχει η τίγρη. Η τίγρη αποτελεί το κακό που έβγαλε ο Πί από μέσα του, ώστε να το σκοτώσει και να επιβιώσει. Οπότε η τίγρη αποτελεί σύμβολο επιβίωσης , που θα μπορούσε να κουβαλάει μέσα του ο καθένας. Το γεγονός της αποχώρησης της τίγρης συνεπάγεται με την αποβολή του κακού μέσα από τον Πί. Δηλαδή , αφού έφυγε η τίγρη έφυγε και το «κτήνος» μέσα από τον Πί , που είχε αναπτυχθεί για να απαλυνθεί από τον πόνο και τις ενοχές που του δημιούργησε η αληθινή ιστορία. Το «κτήνος» αυτό εισβάλει σαν ξενιστής στο σώμα του Πί.

Ερώτηση 3η

     Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν το νησί στο οποίο πήγε ο Πί μετά το ναυάγιο ήταν  υπαρκτό ή αν ήταν δημιούργημα της φαντασίας του. Το νησί μπορεί να αποτελεί σύμβολο επιβίωσης. Ο Πί, αφού βρήκε ένα δόντι στο νησί κατάλαβε ότι η μοίρα, του στέλνει ένα σημάδι , ώστε να εγκαταλείψει το νησί, για να καταφέρει να επιζήσει. Το δόντι αποτελούσε ένδειξη ότι το νησί ήταν «ανθρωποφάγος». Τα νερά του νησιού γίνονταν τοξικά το βράδυ και έτσι τα ψάρια πέθαιναν. Το σαρκοφάγο νησί μπορεί να αποβεί ανθρωποφάγο, όταν κάποιος άνθρωπος βρει  εκεί καταφύγιο μετά από κάποιο
ναυάγιο.

Ερώτηση 4η

     Ο Πί διηγήθηκε στον συνομιλητή του που είχε εξιστορήσει στους δύο δημοσιογράφους. Αντι-κατέστησε την πραγματική ιστορία με την ιστορία των ζώων, όπου πρωταγωνιστεί η τίγρη και διηγήθηκε και την ιστορία με τους ανθρώπους. Ο συνομιλητής επέλεξε να πιστέψει την εκδοχή με τα ζώα όπως θα διάλεγε και ο θεός σύμφωνα με τον Πί. Με την απόφαση αυτή καταλαβαίνουμε ότι ο συνομιλητής του Πί πίστεψε στον θεό ως ιδεολογία και όχι ως θρησκεία.

Εργασία τμήματος Γ₄

Ερώτηση 1η

     Καθόλη  τη διάρκεια της ταινίας παρατηρείται το αντιφατικό μοτίβο «είναι»  και «φαίνεσθαι» το οποίο εντείνει την αγωνία του θεατή. Παρουσιάζονται δύο αληθοφανείς ιστορίες στις οποίες είναι δυσδιάκριτο το ποια ταυτίζεται με το «είναι» και ποια με το «φαίνεσθαι». Η διάκριση ανάμεσα στα δύο αφήνεται στην κρίση του θεατή.

     Ειδικότερα, στην πρώτη ιστορία ο Πι επιβιώνει απ' το ναυάγιο με μια τίγρη της Βεγγάλης με την οποία μοιράζεται όλη την περιπέτεια. Αρχικά, μέσα στη βάρκα συγκεντρώνονται όλοι οι επιζώντες του πλοίου: ο Πι, μια τίγρη της Βεγγάλης, μια ύαινα, μια ζέβρα και τέλος ένας ουρακοτάγκος. Η ζέβρα κι ο ουρακοτάγκος, στον οποίο ο Πι έχει ιδιαίτερη αδυναμία, σφαγιάζονται από την αδηφάγο ύαινα ενώ τελικώς η τίγρη  "παίρνει εκδίκηση" για τα αδικοχαμένα ζώα σκοτώνοντας την ύαινα. Ο Πι, μη μπορώντας να σκοτώσει την τίγρη, αναγκάζεται να συμβιώσει μ' αυτή και προσπαθεί να τη δαμάσει. Έπειτα από πολλές προσπάθειες, ο Πι επιτυγχάνει την αρμονική συνύπαρξη αυτού και της τίγρης.

     Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, τα ζώα ταυτίζονται κι αντικαθιστώνται από υπαρκτά πρόσωπα. Έτσι η ιστορία εκτυλίσσεται ως εξής: η ύαινα ? μάγειρας σκοτώνει τη ζέβρα ? ναύτη και τον ουρακοτάγκο ? μητέρα του Πι. Στη συνέχεια, ο Πι ? τίγρη, αηδιασμένος απ' τις απάνθρωπες πράξεις του μάγειρα, προβαίνει στην αποτρόπαιη απόφαση να σκοτώσει την ύαινα ? μάγειρα. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Πι αναγκάζεται να αποδεχτεί τη δολοφονική πλευρά του και να την κατανοήσει. Έτσι, καλείται να "εξημερώσει" τη "σκοτεινή" πλευρά του η οποία ταυτίζεται με τη συνείδησή του ? τίγρη.

     Αν και η δεύτερη ιστορία είναι πιθανώς η αληθινή («είναι»), η πρώτη φαίνεται πραγματική και παρουσιάζει παραστατικά αλλά λιγότερο σκληρά το τι ουσιαστικά
συνέβη στο ναυάγιο («φαίνεσθαι»).

Ερώτηση 2η

     Ο πατέρας του Πι του είχε πει πως η τίγρη είναι «ο αντικαθρεπτισμός των συναισθημάτων του». Αυτό αποδεικνύεται, αφού ο Ρίτσαρντ Πάρκερ συμβολίζει την άγρια πλευρά του Πι την οποία ο ίδιος δε μπορεί να χαλιναγωγήσει κι έτσι απελευθερώνεται, όταν βρίσκεται σε κίνδυνο κι οι πράξεις του υπαγορεύονται απ' το ένστικτο αυτοσυντήρησης κι επιβίωσης. Η τίγρη αποτελεί αφορμή για ενδοσκόπηση αλλά και "στήριγμα", συντροφιά στις δυσκολίες τις οποίες βιώνει ο Πι. Αναπόφευκτα, του δημιουργείται η ανάγκη μοιράσματος των συναισθημάτων του, των ανησυχιών του αλλά και της εμπειρίας με κάποιον. Ακόμη, ο Πι, μη μπορώντας ούτε ο ίδιος να πιστέψει την αποτρόπαιη πράξη του, την αποδίδει στην τίγρη μέσα απ' την ιστορία που φτιάχνει προσπαθώντας να εξιλεωθεί. Ωστόσο, όταν ο Πι επιστρέφει στον "πολιτισμένο" κόσμο και δε λειτουργεί με βάση το ένστικτο, η "σκοτεινή" του πλευρά θάβεται, παρόλο που είχε αρχίσει να την αποδέχεται. Τα ο γεγονός αυτό συμβολίζεται με την εξαφάνιση του Ρίτσαρντ Πάρκερ.

Ερώτηση 3η

     Το νησί με τις σουρικάτες παρουσιάζεται ως θεόσταλτο δώρο. Ο Πι φτάνει εκεί εξαντλημένος, έτοιμος να τα παρατήσει και να σταματήσει κάθε προσπάθεια και λόγω σωματικής κατάπτωσης αλλά κυρίως λόγω της ψυχολογικής και συναισθηματικής καταρράκωσης. Στο νησί, λοιπόν, βρίσκει ό,τι αποζητά: τροφή κι ένα καταφύγιο.

     Η φαινομενική αυτή ουτοπία όμως, τελικά, αποβαίνει αποπροσανατολιστική. Όπως η Κίρκη πρόσφερε τροφή στους συντρόφους του Οδυσσέα, αλλά μετά τους μεταμόρφωσε σε γουρούνια ή όπως η Καλυψώ πρόσφερε στον Οδυσσέα καταφύγιο, αλλά του στερούσε την πατρίδα του, έτσι και για την εφήμερη απόλαυση που προσφέρει το νησί με τις σουρικάτες υπάρχει τίμημα. Οι στόχοι του Πι, να επιβιώσει και να καταφέρει να φτάσει σε κατοικημένη περιοχή, χάνονται σιγά σιγά κι επαναπαύεται στην επίπλαστη ευδαιμονία που του παρέχεται. Αν επέλεγε να μείνει στο νησί, θα ζούσε στη μοναξιά, αποξενωμένος, αλλοτριωμένος απ' τον εαυτό του. Το γεγονός του ότι βρήκε το δόντι μέσα στο λωτό, είναι κι αυτό θεϊκό σημάδι, που τον "αφυπνίζει" και τον προστατεύει απ' όλα τα παραπάνω. Επομένως, το ίδιο το νησί ? όαση είναι μια "δοκιμασία" και μάλιστα πολύ επικίνδυνη, αφού είναι και ιδιαίτερα
δελεαστική κι ελκυστική, συγχρόνως.

Ερώτηση 4η

     Στην ιστορία με τα ζώα, η συμβολή του Θεού είναι εμφανέστερη και φαίνεται πιο καταλυτική. Το παραμύθι έχει τη μορφή παραβολής (γι' αυτό θα το διάλεγε κι ο Θεός) που παρουσιάζει το πώς γλίτωσε ο Πι απ' το ναυάγιο παραστατικά. Τελικά, ο Θεός, κάνει το "θαύμα" και σώζει τον Πι, αφού κι εκείνος έχει μεγάλη εμπιστοσύνη σ' Αυτόν και Τον λατρεύει με κάθε Του μορφή, ώστε να μπορέσει να Τον προσεγγίσει σφαιρικά και να Τον "αγκαλιάσει". Παράλληλα όμως, με τη βοήθεια, που παρέχει ο Θεός στον Πι για τη σωτηρία του, του δίνει και την ευκαιρία να γνωρίσει τον εαυτό του και να δει ως πού μπορεί να φτάσει.

     Ο συνομιλητής του Πι, λοιπόν, έχοντας επιλέξει και αποδεχτεί την πρώτη ιστορία, αποδέχεται και την παρουσία του Θεού και συνεπώς και την ύπαρξή Του. Μαθαίνει για τη φιλευσπλαχνία Του και για το μεγαλείο Του, αφού συγχωρεί και προστατεύει τον Πι παρά την απάνθρωπη κι αποτρόπαιη πράξη του.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

     Νικητές του διαγωνισμού αναδείχθηκαν οι μαθητές του τμήματος Γ₄. Οι νικητές κέρδισαν δωρεάν, όλοι μαζί ως τμήμα, να παρακολουθήσουν μία ταινία που θα επιλέξουν οι ίδιοι στο Cine "Παράδεισος".

• < Προηγούμενο